Toen Nana Dae eenmaal een mooie buit had verzameld, schenen de laatste paar zonnestralen van die dag over de boomtoppen hoog boven haar. Tot haar schrik besefte ze, dat ze niet voor het donker thuis zou zijn. De reis terug was te lang en het begon al te schemeren. Terwijl ze een goede slaapplaats probeerde te bedenken, meende ze geritsel te horen uit een paar struiken een paar meter verderop. Nana keek om haar heen en besloot achter een dikke boomstam te schuilen, voor het geval dat.
Het geritsel werd almaar wilder, terwijl Nana Dae zich muisstil probeerde te houden. Oeh-oeh, klonk het boven haar. Ze wierp een blik naar boven en zag een uil boven in de boomtakken zitten, zijn ogen leken licht te geven in het donker. Oeh-oeh, zong hij nog een keer, terwijl Nana Dae bedacht of ze zich ergens anders moest verschuilen. Ze vreesde dat de uil haar misschien wel voor een lekker hapje aan zou zien.
Nana had niet echt de tijd om een beslissing te nemen, want tussen de struiken door glinsterden een paar amberkleurige ogen. Een lange snuit kwam langzaamaan tevoorschijn, met puntige oren gekleurd met een oranje vacht. Een VOS!
Zijn snuit bewoog verwoed heen en weer, van links naar rechts en over de grond. Nana Dae was bang dat hij haar kon ruiken, en dan zal het niet lang duren voordat hij haar schuilplaats zou vinden. Niet zonder gevaar voor eigen leven en ook nog een een dreigend gevaar boven haar hoofd, besloot ze te vluchten. Stil blijven staan zal haar niet helpen! Nana zette een stevige tred in en keek niet achterom.
De lucht boven haar kleurde al donkerblauw, de nacht zou al snel aanbreken. Ze rende zo hard haar kleine lichaampje haar toe liet en durfde geen langzamere pas te nemen. Toen haar kleine beentjes toch een beetje protest begonnen te maken, waagde ze het erop een blik over haar schouder te nemen. Ze zag tot haar opluchting geen andere wezens achter haar, maar ze was afgeleid en botste tegen een obstakel aan.
Het geritsel werd almaar wilder, terwijl Nana Dae zich muisstil probeerde te houden. Oeh-oeh, klonk het boven haar. Ze wierp een blik naar boven en zag een uil boven in de boomtakken zitten, zijn ogen leken licht te geven in het donker. Oeh-oeh, zong hij nog een keer, terwijl Nana Dae bedacht of ze zich ergens anders moest verschuilen. Ze vreesde dat de uil haar misschien wel voor een lekker hapje aan zou zien.
Nana had niet echt de tijd om een beslissing te nemen, want tussen de struiken door glinsterden een paar amberkleurige ogen. Een lange snuit kwam langzaamaan tevoorschijn, met puntige oren gekleurd met een oranje vacht. Een VOS!
Zijn snuit bewoog verwoed heen en weer, van links naar rechts en over de grond. Nana Dae was bang dat hij haar kon ruiken, en dan zal het niet lang duren voordat hij haar schuilplaats zou vinden. Niet zonder gevaar voor eigen leven en ook nog een een dreigend gevaar boven haar hoofd, besloot ze te vluchten. Stil blijven staan zal haar niet helpen! Nana zette een stevige tred in en keek niet achterom.
De lucht boven haar kleurde al donkerblauw, de nacht zou al snel aanbreken. Ze rende zo hard haar kleine lichaampje haar toe liet en durfde geen langzamere pas te nemen. Toen haar kleine beentjes toch een beetje protest begonnen te maken, waagde ze het erop een blik over haar schouder te nemen. Ze zag tot haar opluchting geen andere wezens achter haar, maar ze was afgeleid en botste tegen een obstakel aan.
Het obstakel zorgde voor een plotselinge stilstand, terwijl ze met haar handjes zich probeerde weg te duwen van het obstakel, voelde ze een zachte vacht.
Met de vos nog steeds in haar gedachte, viel ze van schrik achterover, op haar achterste, beentjes in de lucht. Niet lang daarna voelde ze dat er aan haar hoofdje werd gesnuft en kriebelden er snorharen aan haar wangetjes.
Voordat ze in volle paniek raakte, scherpte haar zicht zich in het donker en tot haar verrassing behoorden de lange snorharen niet aan een lange snuit! Ze zuchtte van opluchting en bekeek het ‘obstakel’ eens wat beter. Het was een bruin konijn!
Na haar besnuffeld te hebben gingen zijn oren recht overeind en sprak hij haar aan; “Wat doet u op dit tijdstip alleen hier aan de andere kant van het Fluisterwoud? Er zijn vele rovers die jagen in de nacht.” Nana Dae besloot het uit te leggen. “Ik zal dus moeten overnachten aan deze kant van het woud, ik was op zoek naar een slaap plek, toen ik ineens een vos zag en een uil hoog boven me! Ik besloot weg te rennen en zo ben ik tegen u op gebotst.” Het konijn keek haar begripvol aan. “Volg mij maar, ik weet wel een plek waar u kunt overnachten.”
En zo gingen ze samen in het donker op pad, terwijl de zon onderhand plaats had gemaakt voor de maan, die met zijn magische stralen een groep paddenstoelen oplichtte en daarmee het pad van dit bijzondere duo verlichtte.
Met de vos nog steeds in haar gedachte, viel ze van schrik achterover, op haar achterste, beentjes in de lucht. Niet lang daarna voelde ze dat er aan haar hoofdje werd gesnuft en kriebelden er snorharen aan haar wangetjes.
Voordat ze in volle paniek raakte, scherpte haar zicht zich in het donker en tot haar verrassing behoorden de lange snorharen niet aan een lange snuit! Ze zuchtte van opluchting en bekeek het ‘obstakel’ eens wat beter. Het was een bruin konijn!
Na haar besnuffeld te hebben gingen zijn oren recht overeind en sprak hij haar aan; “Wat doet u op dit tijdstip alleen hier aan de andere kant van het Fluisterwoud? Er zijn vele rovers die jagen in de nacht.” Nana Dae besloot het uit te leggen. “Ik zal dus moeten overnachten aan deze kant van het woud, ik was op zoek naar een slaap plek, toen ik ineens een vos zag en een uil hoog boven me! Ik besloot weg te rennen en zo ben ik tegen u op gebotst.” Het konijn keek haar begripvol aan. “Volg mij maar, ik weet wel een plek waar u kunt overnachten.”
En zo gingen ze samen in het donker op pad, terwijl de zon onderhand plaats had gemaakt voor de maan, die met zijn magische stralen een groep paddenstoelen oplichtte en daarmee het pad van dit bijzondere duo verlichtte.
Once Nana Dae had collected a nice loot, the last few sunrays of that day shone over the treetops high above her. She realized to her horror that she would not be home before dark. The journey back was too long and it was getting dark. While trying to figure out a good place to sleep, she thought she heard rustling from a few bushes a few feet away. Nana looked around and decided to hide behind a thick tree trunk, just in case. The rustle grew increasingly wild, while Nana Dae tried to keep quiet as a mouse. Uh-uh, it sounded above her.
She glanced up and saw an owl sitting at the top of the tree branches, his eyes glowing in the dark. Uh-uh, he sang again, while Nana Dae thought about hiding somewhere else. She thought the owl might mistake her for a tasty snack. Nana didn't really have time to make a decision, because a pair of amber eyes glistened through the bushes. A long snout slowly emerged, with pointed ears colored with an orange coat. A FOX!
His snout moved frantically from side to side and across the ground. Nana Dae feared he could smell her, and it wouldn't be long before he found her hiding place. With danger of her life and a possible danger above her, she decided to flee. Staying still won't help her! Nana took a firm step and didn't look back. The sky above her was already a dark blue, night would soon set in. She ran as fast as her little body allowed her and dared not to slow down. When her little legs started to make a little protest, she took a peek over her shoulder. She was relieved to see no other creatures behind her, but in her distraction she bumped into an obstacle.
She glanced up and saw an owl sitting at the top of the tree branches, his eyes glowing in the dark. Uh-uh, he sang again, while Nana Dae thought about hiding somewhere else. She thought the owl might mistake her for a tasty snack. Nana didn't really have time to make a decision, because a pair of amber eyes glistened through the bushes. A long snout slowly emerged, with pointed ears colored with an orange coat. A FOX!
His snout moved frantically from side to side and across the ground. Nana Dae feared he could smell her, and it wouldn't be long before he found her hiding place. With danger of her life and a possible danger above her, she decided to flee. Staying still won't help her! Nana took a firm step and didn't look back. The sky above her was already a dark blue, night would soon set in. She ran as fast as her little body allowed her and dared not to slow down. When her little legs started to make a little protest, she took a peek over her shoulder. She was relieved to see no other creatures behind her, but in her distraction she bumped into an obstacle.
The obstacle caused a sudden halt as she tried to push herself away from the obstacle with her hands, she felt a soft fur. With the fox still fresh in her mind, she fell backwards on her bum, tiny legs up in the air, in terror. Not long after, she sensed sniffing on her head and whiskers on her cheeks.
Before she panicked, her vision sharpened in the dark, and to her surprise the long whiskers weren't on a long snout! She sighed with relief and took a closer look at the "obstacle". It was a brown rabbit!
After sniffing at her, his ears stood up and addressed her; “What are you doing all alone at this time on the other side of the Whispering Woods? There are many predators that hunt at night. ” Nana Dae decided to explain it. “So I will have to spend the night on this side of the forest, I was looking for a place to sleep when I suddenly saw a fox and an owl high above me! I decided to run away and that's how I bumped into you. ” The rabbit looked at her understandingly. "Follow me, I know a place where you can spend the night."
And so they went out together in the dark, while the sun has now made way for the moon, which lit up a group of mushrooms with its magical rays, thereby illuminating the path of this special duo.
Before she panicked, her vision sharpened in the dark, and to her surprise the long whiskers weren't on a long snout! She sighed with relief and took a closer look at the "obstacle". It was a brown rabbit!
After sniffing at her, his ears stood up and addressed her; “What are you doing all alone at this time on the other side of the Whispering Woods? There are many predators that hunt at night. ” Nana Dae decided to explain it. “So I will have to spend the night on this side of the forest, I was looking for a place to sleep when I suddenly saw a fox and an owl high above me! I decided to run away and that's how I bumped into you. ” The rabbit looked at her understandingly. "Follow me, I know a place where you can spend the night."
And so they went out together in the dark, while the sun has now made way for the moon, which lit up a group of mushrooms with its magical rays, thereby illuminating the path of this special duo.