Een warm welkom

Nana Dae volgde het pad van het konijn. Ze liepen samen door een ondergrondse tunnel, om de zoveel stappen verlichtte een opgehangen lantaarn hun weg. Tijdens de wandeling was het konijn achter Nana Dae haar identiteit gekomen.

“Hmm, die naam komt mij bekend voor” dacht het konijn hardop. “Bent u bekend met Usagi?” vroeg het konijn aan Nana. Nana keek verbaasd op. “Maar, kent u de gemberwortel kabouter familie Usagi dan? Nippy Usagi?” Het konijn knikte blij, terwijl de tipjes van zijn oren mee dansten. “Jazeker! Ik kwam haar toevallig een keer tegen op een van mijn wandelingen om wat bessen en wortels te verzamelen voor mijn familie. Ze vertelde mij over haar woonplaats aan de andere kant van het Fluisterwoud, en toen vertelde ze mij ook over jou en jullie verwantschap.”

Nana Dae glunderde, ze kon niet geloven dat het Fluisterwoud voor alle wezentjes zo groot was, maar toch een kleine wereld bleek te zijn. Zo lijkt alles toch met elkaar verbonden te zijn, dat deed haar goed. Aan het eind van de ondergrondse tunnel werd een warme gloed zichtbaar, Nana ving een vleug op van warme worteltaart en broccoli pasteitjes. Nana Dae vond het onweerstaanbaar lekker ruiken en besefte ineens dat ze best wat trek had gekregen na zo’n lange dag.

Toen ze eenmaal aan het eind van de tunnel waren kwamen ze aan in een verzamelruimte, waar nog meer konijnen waren, een paar jonge, wat volwassene en wat oudere. Het drong tot Nana door dat dit de woonkamer moest zijn van meneer Konijn en zijn familie. Het was heel erg knus ingericht met houten meubeltjes, kleedjes en kussentjes en lantaarns die verantwoordelijk waren voor de warme gloed. Er waren ook nog andere kleinere tunnels die naar andere kamers leiden van de familieleden. En ook al was Nana er nog maar net, het zou niet veel moeite kosten om zich hier thuis te voelen.

“Toe, neem plaats.” zei een vrouwelijke konijn en gebaarde naar een tafeltje waar erg brede takken omheen lagen om te dienen als stoelen. “Dank u wel, voor uw gastvrijheid.” zei Nana, terwijl ze plaatsnam aan het tafeltje en al snel een broccoli pasteitje aangereikt kreeg en een punt worteltaart na. Terwijl Nana genoot van deze heerlijke maaltijd vertelde de jonge konijnen haar ronduit verhalen, over hoe ze heel soms met hun vader mee naar boven mogen en dan terug thuis komen met hun vindingen, die ze trots aan haar lieten zien. Zoals de grootste kastanje die ze ooit hadden gezien, een kiezel die ze hadden gevonden in de vorm van een konijnenhoofdje en de oudste van de kinderen liet niet zonder bravoure een tand zien. “Wij geloven dat dit van een vos is. Misschien was hij in een gevecht met een andere vos.”

Op hun beurt luisterden zij met volle aandacht naar Nana’s verhaal over hoe ze tegen hun vader op was gebotst en wat eraan voorafging, de uil en de bijna achtervolging van een vos. Waarop een van de kleintjes zei; “Wauw, u bent echt een held, Nana Dae.” Nana glunderde.

Nana Dae dacht in de ochtend dat het een dag zou worden als alle anderen, nooit had ze gedacht dat na een schrik van een vos, het zou eindigen als een van haar meest favoriete dagen in het knusse konijnenhol.

Meneer Konijn kondigde aan dat het bedtijd was voor de kleintjes en een ander konijn, waar Nana snel achter zou komen dat dit zijn broer was, maakte een slaapplaats voor haar klaar. Ze liet zichzelf zakken in een heerlijk zacht bedje van dons, terwijl een van de vrouwtjeskonijnen de lantaarns uitblies. En ook al vulde de ruimte zich met duisternis, het warme en gezellige gevoel die eraan vooraf was gegaan had de overhand en Nana Dae dommelde tevreden in slaap.

Nana Dae followed the rabbit's path. They walked together through an underground tunnel, every few steps a hanging lantern lit their way. During the walk, the rabbit had discovered Nana Dae's identity.

"Hmm, that name is familiar to me" thought the rabbit out loud. "Are you familiar with Usagi?" the rabbit asked Nana. Nana looked up in surprise. “But, do you know the ginger root gnome Usagi family? Nippy Usagi? ” The rabbit nodded happily, the tips of his ears dancing. "Hell yes! I happened to bump into her once on one of my hikes to collect some berries and carrots for my family. She told me about her hometown on the other side of the Whisperforest, and then she told me about you and your relationship. ”

Nana Dae was beaming, she could not believe that the Whisper Forest was so big for all creatures, but turned out to be a small world. In this way everything seems to be connected, which was good for her. At the end of the underground tunnel a warm glow became visible, Nana caught a whiff of warm carrot cake and broccoli patties.
Nana Dae thought it smelled irresistibly good and suddenly realized she had worked up quite a bit after such a long day.

Once they got to the end of the tunnel, they arrived in a gathering area, where there were more rabbits, some young, some adults, and some older ones. Nana realized that this must be the living room of Mr. Rabbit and his family. It was very cosily furnished with wooden furniture, rugs and pillows and lanterns that were responsible for the warm glow. There were also other smaller tunnels that lead to other rooms of the family members.

And even if Nana had only just arrived, it wouldn't take much effort to feel at home here.

"Please, take a seat." said a female rabbit, gesturing to a small table surrounded by very wide branches to serve as chairs.
"Thank you for your hospitality." Nana said, sitting at the table and soon handed a broccoli patty and a slice of carrot cake. While Nana enjoyed this delicious meal, the young rabbits told her frankly stories about how they sometimes get upstairs with their father and then come back home with their inventions, which they proudly showed to her. Like the biggest chestnut they'd ever seen, a pebble they'd found in the shape of a rabbit's head, and the eldest of the kids didn't show a tooth without bravado. “We believe this is from a fox. Maybe he was in a fight with another fox. ”
In turn, they listened with full attention to Nana's story of how she had bumped into their father and what preceded it, the owl and the near-chase of a fox.
To which one of the little ones said; "Wow, you really are a hero, Nana Dae."
Nana got a proud glow.

Nana Dae thought in the morning it would be a day like everyone else, never would she have thought that after a fox's scare, it would end as one of her most favorite days down the cozy rabbit hole.

Mr. Rabbit announced that it was bedtime for the little ones and another rabbit, who Nana would soon find out was his brother, prepared a place to sleep for her. She lowered herself into a wonderfully soft down bed while one of the female rabbits blew out the lanterns. And even though the room filled with darkness, the warm and cozy feeling that preceded it prevailed and Nana Dae dozed off contentedly.