Nana's herfstwandeling

Nana Dae geniet volop van haar wandeling door het bos. Ze was begonnen aan het verzamelen van benodigdheden voor het festival wat over paar weken gevierd zou worden door alle wezentjes uit het bos. Ze zullen allemaal samen komen bij de oersteen en daar bootjes met aangestoken lantaarns uit laren varen. Iedereen zal dan een wens doen op het nieuwe jaar.

Maar voor het zover is, geniet Nana nog van het bos gevuld met herfstkleuren. Bruin, rood, oranje en geel. Het was zo’n mooi aanzicht om te beschouwen, dat ze even afgeleid was van haar werk. Onder vele bomen lagen hoopjes bladeren, en om de bomen heen lagen de dingen verstopt waar Nana Dae vandaag naar op zoek was. Allerlei verschillende soorten paddenstoelen en zwammen. Ze stapte dichterbij naar een boom die mooie paddenstoelen onder zich had bloeien. Eenmaal wat stappen dichterbij gezet, begon de stapel bladeren ineens iets te ritselen.

Eerst dacht ze dat het de wind moest zijn geweest, maar dan zou ze dat toch wel gevoeld hebben? Voorzichtig en ook nieuwsgierig zet ze nog een stapje dichterbij, nu nog maar drie stappen verwijderd van de bladeren.

Nog een ritsel uit het hoopje bladeren en Nana haar nieuwsgierigheid overwon het van de angst. Ze verwijderde de afstand tussen haar en de bladeren en toen ze er eenmaal recht tegenover stond kwam er een spits neusje tevoorschijn vanuit de bladeren. Het neusje besnuffelde de lucht en Nana Dae wachtte geduldig af tot de eigenaar tevoorschijn zou komen. Ze was niet langer bang, want dit neusje kon onmogelijk een vos als eigenaar hebben. Dus vroeg ze hardop af; “Wie is daar?”

Eindelijk dook er iemand op uit het hoopje bladeren. Hij schudde de overige bladeren van zijn jasje en nam Nana Dae belangstellend op.
“Ah, ook aan het voorbereiden voor het festival bij de oersteen?” vroeg hij.
Nana Dae knikte en keek het egel feetje glimlachend aan.

“Mijn naam is Fuzzyhog. Ik hou ervan om paddenstoelen en zwammen te verzamelen, en was tijdens mijn sprokkeling op zoek naar elfenbankjes. Ik zocht tussen de bladeren of er misschien zwammen onder verstopt zouden liggen, toen hoorde ik dat ik niet meer alleen was.” Nana Dae was enthousiast nog iemand te hebben gevonden die aan het festival zou gaan deelnemen.

“Ik wilde u niet laten schrikken.” zei ze gauw. Fuzzyhog haalde zijn schouders op. “Geen zorgen, ik kon al ruiken dat het niet om een roofdier ging. Al kan je nooit voorzichtig genoeg zijn.” Nana knikte, en dacht aan haar ontmoeting met de vos en uil en was het meteen met hem eens. Met zijn tweeën sta je sterker, dacht ze, dus nodigde ze Fuzzyhog uit om samen verder te wandelen. Hij vond dat ook een goed idee.

Onder verhalen over de oersteen en de lantaarns die iedereen zou brengen en het buffet wat ze met z’n allen zouden delen terwijl de bootjes met lantaarns weg zouden varen en iedereen een wens zou doen, genoten Nana Dae en Fuzzyhog van hun wandeling en kleurde de avondzon het bos nog kleurrijker dan het al was. Met veel vreugde genoten ze van de voorpret van het aanstaande festival, en Nana Dae was overweldigend blij dat ze een nieuw vriendje erbij had, waarmee ze een van de mooiste avonden van het jaar mee zal delen.

Nana Dae is thoroughly enjoying her walk through the woods. She had started collecting supplies for the festival which would be celebrated in a few weeks by all the creatures of the forest. They will all come together at the primeval stone and sail out of boats with lit lanterns. Everyone will then make a wish for the new year.

But before that, Nana is still enjoying the forest filled with autumn colors. Brown, red, orange and yellow. It was such a beautiful sight to look at that she was momentarily distracted from her work. Beneath many trees were piles of leaves, and around the trees were hidden the things Nana Dae was looking for today. All kinds of mushrooms and fungi. She stepped closer to a tree that had beautiful mushrooms blooming beneath it. Once taken a few steps closer, the pile of leaves suddenly started to rustle.

At first she thought it must have been the wind, but then she would have felt it, right? Carefully and also curious she takes a step closer, now only three steps away from the leaves.

Another rustle from the pile of leaves and Nana's curiosity overcame fear. She removed the distance between her and the leaves, and once she was right in front of them, a pointed nose emerged from the leaves. The nose sniffed the air and Nana Dae waited patiently for the owner to appear. She was no longer afraid, because this little nose couldn't possibly own a fox. So she wondered aloud; "Who is there?"

Finally someone emerged from the pile of leaves. He shook the remaining leaves from his jacket and examined Nana Dae with interest.
"Ah, also preparing for the festival at the primeval stone?" he asked. Nana Dae nodded and smiled at the hedgehog fairy.

“My name is Fuzzyhog. I love to collect mushrooms and fungi, and was looking for fairy benches during my gathering. I looked between the leaves to see if there might be fungi hidden underneath, then I heard that I was no longer alone. ” Nana Dae was excited to have found someone else to participate in the festival.

"I didn't want to scare you." she said quickly. Fuzzyhog shrugged. “Don't worry, I could already smell it wasn't a predator. Although you can never be too careful. ” Nana nodded, thinking about her meeting with the fox and owl and immediately agreed with him. The two of you are stronger, she thought, so she invited Fuzzyhog to continue walking together. He thought that was a good idea too.

Amongst stories about the primeval ancient stone and the lanterns that everyone would bring and the buffet they would all share while the boats with lanterns would sail away and everyone would make a wish, Nana Dae and Fuzzyhog enjoyed their walk and the evening sun warmly colored the forest and made it even more colorful than it already was.

They were delighted to enjoy the anticipation of the upcoming festival, and Nana Dae was thrilled to have a new found friend with whom she will share one of the best nights of the year.